„Ja” online w komunikacji: MÓJ KADR ONLINE – (MÓJ)WIDOK ZZA OKNA
Za oknem jest świat. Ja poza światem tym – we wewnątrz swojej głowy. Odcięta. Patrzę. Widzę. Myślę. Czuję. Świat widzę dalszy, bliższy, znany, nieznany – jakiś. Z nosem przy szybie – każdy ma szansę na swój prywatny „widok zza okna”. A po co prywatny widok – a dlatego, aby zmierzyć się ze swoim momentem rzeczywistości. Takim momentem chęci: „być i mieć”. Taka chęć jest często motorem motywacji do działania i daje odwagę. Ten motor może przydawać się szczególnie, gdy izolacja nas dopada – a teraz to naturalna sytuacja. Co widać przez szybę – w planie ogólnym – uwięzionym w jakieś ramie okna, widać zdarzenie? To piękne i silne, bo zawsze jest jakieś zdarzenie – coś się dzieje. Możemy w tym uczestniczyć. Możemy dzięki temu „jak” patrzymy i „kogo – co” widzimy w określonym czasie: od ogółu do szczegółu i z powrotem… daje unikalne doświadczenie momentu rzeczywistości. To doświadczenie na podstawie sumy (jak + kogo – co) jest – dla mnie – jedną z dróg do wyobraźni i ekspresji. Bo jak bez wyobraźni, ekspresji i odwagi być „Ja” w swoim kadrze online…teraz?
Eksperyment myślowy nr 7:
CO? Konstruktywna konfrontacja z własnym momentem rzeczywistości. Potraktuj to doświadczenie jako eksperyment, który podniesie Twoją pewność w komunikacji online.
PO CO? Wzmocnij swoje obecne „Ja” online, poprzez trening opowiadania w ramie, ramie którą znasz czyli Twojego okna. Masz na to wpływ. Okno jest prawie zawsz e w Twoim zasięgu.
JAK? Tworzymy kolaż ze zdjęć w mojej ramie narracyjnej:
Użyj szablonu, który widzisz lub sam stwórz podobny w dowolnym, darmowym programie do robienia kolażu ze zdjęć.
Proszę twórz kolaż według zasad:
Zrób 21 zdjęć.
Na zdjęciach uwiecznij widok (widoki) zza okna w swoim mieszkaniu, domu..
Pamiętaj – obserwuj rzeczywistość zza okna: patrz nie mniej niż 10 minut i szukaj tematu każdego zdjęcia lub cykli zdjęć – wszystko zależy od Ciebie, Twoich decyzji i pamiętaj, że wszystko ma znaczenie lub Ty temu nadasz znaczenie.
Gdy skończysz i zrobisz już wszystkie zdjęcia (21), wtedy stwórz swój kolaż zgodnie z rama narracyjna ode mnie.
Pamiętaj:
- w szablonie (w kolażu) jest 25 prostokątów (kadrów), ale Ty wklej tylko 21 zdjęć;
- dodajesz siebie czyli swój KADR ONLINE (w dowolnym miejscu kolażu, ale nie w 3 czarnych kadrach);
- wklejając 21 zdjęć pomijasz 3 czarne prostokąty czyli zostawiasz czarne kadry.
Uwaga! Jeśli nie korzystasz z szablonu, a pracujesz w programie do robienia kolażu ze zdjęć, to postępuj identycznie – musisz dodać swój kadr, 3 czarne kadry i 21 zdjęć
- zapisz szablon (kolaż) na dwa sposoby:
- jako nieedytowalny plik graficzny, nadaj mój swój tytuł i koniecznie datę;
- jako edytowalny plik graficzny (jeśli to możliwe), nadaj mój swój tytuł i koniecznie datę.
WYNIK:
Wyświetl swój gotowy kolaż dzień po zakończeniu pracy, postaraj się wyświetlić na ekranie komputera a nie telefonu. Jeśli to możliwe wyświetl na ekranie telewizora – im ekran większy tym lepiej.
Zostań sam w pokoju.
Patrz przez nie mniej niż 10 minut na całość – nie na pojedyncze zdjęcia.
Potem zapisz na kartce odpowiedź na pytanie:
Co jest unikalne w tym „momencie rzeczywistości” i dlaczego może być interesujące też dla kogoś innego niż ja?
Mój wynik jako kolaż i odpowiedź na to pytanie opublikuję za tydzień. Jeśli chcesz mi pokazać swój wynik i odpowiedź na pytanie, jestem tu dostępna.
Powodzenia! Pamiętaj, że taki eksperyment możesz powtarzać. „Ja” eksperymentuję nadal, próbuję w nowej roli jaką dla siebie tworzę i każdego dnia buduję, czasem dni są pełniejsze sensu czasem go mniej. Jednak warto szukać, patrzeć, widzieć…i być.
autorka: Beata Staszyńska-Hansen http://www.beatastaszynskahansen.eu